Dün havayı güneşli görünce kızımla attık kendimizi dışarı.Tabi dışarısı evden göründüğü gibi değil,Ayaz mı ayazmış.
Tabi ilk durağımız çocuk parkı olduğu için hiç abartısız yaklaşık iki saat parkı mesken tuttuk.Parka Ece’yi götürmesi güzelde tamam artık gidiyoruz demesi zor.Anladımı gideceğimizi benden kaçtıkca kaçıyor.
Son günlerde sallanmak kaymak yerine Ece’nin tercihi kumlar.Parktaki pis kumlar.Eğilip eğilip avuçluyor eğilip eğilip avuçluyor sonrada avucundaki kumları savurup atıyor.
Ne zevk ama dimi …
Her park dönüşümüz pusetine oturmasın,parktan ayrılmasın diye bağrış çağrış oluyor.şımarık çocuklar gibi yeri göğü inletiyor fırsatını buldumu da benden var gücüyle kaçıyor,hoş gerçi safım …Nereye kaçacaksa …
