İKİ ÇOCUKLA YAŞAM
Hamilelik boyunca Ece'ye ihanet etmişiz gibi geldi.Ece number one-nımızdı.Gül üstüne gül koklamakta buna denmeliydi.Karnım her geçengün büyüsede Ece pek farkında değildi hatta son günlerde içimde kardeşi değilde bir top olduğunu düşünüyordu.Birgün bana
-Anne sende bir alemsin koca topu nasıl yuttun demişti :) bense içimden,yakında görecen sen o koca topu deyip gülümsemiştim.
Yakın bir pedegog arkadaşımız hamileliğim buyunca çok sık kardeşi olacağını söylemememiz gerektiğini yeri geldikçe ara ara dememiz gerektiğini söylesede, dil sonuçta bu. Ben sıksık tekrarlıyordum.
Doğum yaklaştıkça içimi korkularda sarmadı değil,ya bana bişey olursa !!! oysa ilk doğumumda hiç böyle abuk düşünceler beynimi kaplamamıştı ama şimdi geride Ece vardı.Doğuma giderken Ece uyuyordu, bense yanaklarından belki onlarca defa öpmüştüm.
Pedegog ablamız,Ece'nin evde kalmasını doğuma gitmemesini kardeşi dünyaya geldikten sonra hastaneye getirmemiz gerektiğini, kardeşininde Ece'ye bir hediye vermesini bize tembihlemişti.Aynısını uyguladık. Hastaneye gelince şaşırdı sevindi,gülümsedi.
Aylar geçiyordu ve biz kendi kendimize başardık bu işi Ece hiç kıskanmadı kardeşini diyordukki pedegog ablamız kahkaha attı
-6 ay sonra göreceğim sizi .Gerçi ben 6 ay diyeyim siz 8 ay deyin dedi...
Aralarında az yaş farkı olan Kardeşi olan çocukların başta bir şaşkınlık,sevinme devreleri olsada bebek büyüdükçe onlarda gerileme devreleri olurmuş.Bebek büyür onlar küçülürmüş (davranışsal).
Pehhh dedik halt etmişssin sen -biz başardık bu işi:)
Ne mi oldu... Oya şuan 14 aylık, Ece ise dolu dolu 4 yaşında veeee biri büyüyor olgunlaşıyor diğer (abla) davranışssal olarak(kıskançlıktan)ufalıyor,geriye dönüş yaşanmaya başladı.örn.eskiden kendi yatağında uyuyan kızım şuan yanımda yatıyor .Oya'nın ayakkabı-çoraplarını ayağına giymeye çalışıyor,tuvalete kendi giden kızımı şuan ben tuvalete oturtuyorum,kendi oyuncaklarınla değilde oya'nın oyuncaklarınla oynamayı tercih ediyor,oya'nın mamalarını yemeyi(püre)tercih ediyor.bir yere gidilecekse oya'dan önce pusete ablamız oturuyor.bardağa alışkın kızım biberon kullanmaya başladı.gün içersinde iş yaparken rahat edeyim diye aldığımız oyun parkına oya'dan önce kendi kuruluyor.Hatta son günlerde bizleri çıldırtırcasına bebekçe konuşmaya başladı haliyle
(ne dediği anlaşılmıyor)...
Uyanır uyanmaz bir şekilde kardeşinide uyandırıyor.-kızım yapma desekte -uyansın diyor :)
Kendi kıyafet dolabından ziyade oya'nın kıyafet dolabı ve kıyafetleri tercihi :) hatta bit kadar kıyafetlere sığmaya çalışıyor,Kendi kendine yemek yiyen kızımı çoğu zaman ben ağzına besliyorum ve daha onlarcası...
Biliyorum Ece'de küçük aralarında tam üç yaş bile yok o da bazı şeyleri bilinçli yapmıyor ama şu sıralar herseye inat herseye kapris herseye sinirli ve ben kafayı yemek üzereyken pedegog arkadaşımdan sevindirici bir cümle geldi.
-Bunlar geçici korkma sadece doğal bir evre,sabret.
Ha bu arada sevindirici son cümlede bana ait olsun.
-Allah razı olsun kreşleri icat edenlerden .)
Evde kalıp kardeşine yada bana saracağına kreşe gider yaşıtlarıyla oynayıp deşarj olur.
Haliyle o mutlu olunca biz mutlu oluruz. Sevgiyle kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder