Geçmiş zaman olur ki...
Yıl:2008
HAMİLELİK MACERAM
Eskiden beri doğum fobim vardı.Eğer bir gün doğum yapacaksam büyük bir şehirde büyük bir hastanede ve bir profösör tarafından olmalıydı.
Ve hamile kaldığımı öğrendiğim gün tüm bu isteklerime de kavuştum.İzmir'in en tanınmış kadın doğumcularından biri benim doktorum olmuştu ve büyük bir hastanede çalışıyordu ve doğumumu büyük bir şehirde yapacaktım ,mutluydum.her ay Rutin kontrollerime gidiyor doktorumun yanından memnun bir şekilde ayrılıyordum.Ailem ise doğumum yazın en sıcak zamanlarına rastlayacağı için İzmir’de değilde Edirne’de yapmamı isteselerde fazlada ısrarcı olamıyorlardı malum tipik bir boğa burcu olarak dediğim dedik ve inatcıydım
1.ay 2. ay 3.ay 4.ay derken doğum yapacağim hastanenin anne-baba kursunada katıldık kursta ben ve benim gibi bir çok hamile bayan vardı ve her konuda birbirimize destek oluyorduk böylelikle sertifikamızıda aldık.Kurs boyunca doğum tekniklerinden tutunda, doğumu gerçekleştireceğimiz doğumhaneleri doğum sonrası kalacağımız odaları bile gezdirdiler.Kendimi güvende hissediyordum çok rahattım ve doğumdan korkmuyordum.
Ta ki.... 8.ay bitipte 9.ay’dan gün almaya başladıktan sonra birden hamileliğim kabusa döndü...
9.ay kontrollerim için hastaneye gittiğimizde Dr’umun ayağını kırdığını ve 1 ay rapor aldığını öğrendik .hamile bir bayan olarak temmuz sıcağında artı son günlere yaklaşmanın stresi varken birde dr’mun rapor aldığını duyunca o an sanki dünya başıma yıkıldı,-ne yapacağım ben diye başladım ağlamaya ..malum zaten ilk hamilelik,ilk heyecan,ilk bebek ve 8 ay boyunca alıştığınız dr’unuz artık yok…Hastanede ki yetkililer,hastane’de bulunan diğer dr’ları önerse de ben kendi kendime soruyordum –ben bunca sıcağı(malum izmir’in sıcağı) bunca yalnızlığı bunca stress’i bunca eziyeti neden çektim dr’um iyi diye.- peki şimdi ne oldu elde var 0 …böyle olacağını bilseydim o, zaman Edirne’de ailemle, eşimin, dostumun, akrabalarımın yanında kalırdım orada doğumumu yapardım dedim.
Bu durum karşısında eşimde artık bana destek veremiyordu çünkü her halinden onunda moralinin bozuk olduğu anlaşılıyordu.
9.ay içine girdiğim için ansızın doğum olayıda olabilirdi ve acilen kendime yeni bir dr.bulmam gerekiyordu.
İstemesekte bana yeni bir dr.aramaya koyulduk. İzmir’e yabancıydım ve fazla çevremde yoktu ve gerek internet ,gerek sağdan soldan tanıdık insanlara (komşulara)sorarak nerdeyse 10 gün kadar sonra iyi bir dr.bulduk.Karnı burnunda bir bayan olarak ,Zar-zor Randevu alıp gittiğimizde(dr’un yoğunluğundan) Dr.bize ne desin ! –Siz benim hastam değilsiniz rutin kontrollerinizi ben yapmadım,ben doğumunuzu yapamam çok ısrar ederseniz sadece sezeryen yaparım .
şok şok şok!
Normal doğum hayallerim o saniye yıkılıverdi.Temmuz sıcağı ben karnı burnunda ve son günlerde yaşanan olumsuzluklar da beni iyice germiş ve tüketmişti.Psikolojim çok bozuktu ve başka dr.arayacak halim de,kalmamıştı…Ne mi yaptım yüreğim istemese de kabul ettim…Çünkü yeni iyi bir dr.aramak vakit işiydi ve suyum azalmaya başlamıştı riske giremezdim ve dediğim gibi son günlerde o kadar bunalmıştım ki biran önce doğumum olsun bitsin istiyordum.Şuan o günleri hatırladıkça o günlerdeki çaresizliğime gülümsüyorum.
Eskiden beri doğum fobim vardı.Eğer bir gün doğum yapacaksam büyük bir şehirde büyük bir hastanede ve bir profösör tarafından olmalıydı.
Ve hamile kaldığımı öğrendiğim gün tüm bu isteklerime de kavuştum.İzmir'in en tanınmış kadın doğumcularından biri benim doktorum olmuştu ve büyük bir hastanede çalışıyordu ve doğumumu büyük bir şehirde yapacaktım ,mutluydum.her ay Rutin kontrollerime gidiyor doktorumun yanından memnun bir şekilde ayrılıyordum.Ailem ise doğumum yazın en sıcak zamanlarına rastlayacağı için İzmir’de değilde Edirne’de yapmamı isteselerde fazlada ısrarcı olamıyorlardı malum tipik bir boğa burcu olarak dediğim dedik ve inatcıydım
1.ay 2. ay 3.ay 4.ay derken doğum yapacağim hastanenin anne-baba kursunada katıldık kursta ben ve benim gibi bir çok hamile bayan vardı ve her konuda birbirimize destek oluyorduk böylelikle sertifikamızıda aldık.Kurs boyunca doğum tekniklerinden tutunda, doğumu gerçekleştireceğimiz doğumhaneleri doğum sonrası kalacağımız odaları bile gezdirdiler.Kendimi güvende hissediyordum çok rahattım ve doğumdan korkmuyordum.
Ta ki.... 8.ay bitipte 9.ay’dan gün almaya başladıktan sonra birden hamileliğim kabusa döndü...
9.ay kontrollerim için hastaneye gittiğimizde Dr’umun ayağını kırdığını ve 1 ay rapor aldığını öğrendik .hamile bir bayan olarak temmuz sıcağında artı son günlere yaklaşmanın stresi varken birde dr’mun rapor aldığını duyunca o an sanki dünya başıma yıkıldı,-ne yapacağım ben diye başladım ağlamaya ..malum zaten ilk hamilelik,ilk heyecan,ilk bebek ve 8 ay boyunca alıştığınız dr’unuz artık yok…Hastanede ki yetkililer,hastane’de bulunan diğer dr’ları önerse de ben kendi kendime soruyordum –ben bunca sıcağı(malum izmir’in sıcağı) bunca yalnızlığı bunca stress’i bunca eziyeti neden çektim dr’um iyi diye.- peki şimdi ne oldu elde var 0 …böyle olacağını bilseydim o, zaman Edirne’de ailemle, eşimin, dostumun, akrabalarımın yanında kalırdım orada doğumumu yapardım dedim.
Bu durum karşısında eşimde artık bana destek veremiyordu çünkü her halinden onunda moralinin bozuk olduğu anlaşılıyordu.
9.ay içine girdiğim için ansızın doğum olayıda olabilirdi ve acilen kendime yeni bir dr.bulmam gerekiyordu.
İstemesekte bana yeni bir dr.aramaya koyulduk. İzmir’e yabancıydım ve fazla çevremde yoktu ve gerek internet ,gerek sağdan soldan tanıdık insanlara (komşulara)sorarak nerdeyse 10 gün kadar sonra iyi bir dr.bulduk.Karnı burnunda bir bayan olarak ,Zar-zor Randevu alıp gittiğimizde(dr’un yoğunluğundan) Dr.bize ne desin ! –Siz benim hastam değilsiniz rutin kontrollerinizi ben yapmadım,ben doğumunuzu yapamam çok ısrar ederseniz sadece sezeryen yaparım .
şok şok şok!
Normal doğum hayallerim o saniye yıkılıverdi.Temmuz sıcağı ben karnı burnunda ve son günlerde yaşanan olumsuzluklar da beni iyice germiş ve tüketmişti.Psikolojim çok bozuktu ve başka dr.arayacak halim de,kalmamıştı…Ne mi yaptım yüreğim istemese de kabul ettim…Çünkü yeni iyi bir dr.aramak vakit işiydi ve suyum azalmaya başlamıştı riske giremezdim ve dediğim gibi son günlerde o kadar bunalmıştım ki biran önce doğumum olsun bitsin istiyordum.Şuan o günleri hatırladıkça o günlerdeki çaresizliğime gülümsüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder